stefja

(að), v.

1) to prevent (s. manntjón);

2) s. á e-n, to address one.

* * *

að, to prevent; stefja manntjón, Fms. x. 418.

II. to address with a stave or stanza; þá stefjaði trollkona á hann ok spurði hverr þar fór (then follows the ditty), Edda 95.